|
АБС-Словарь ЗАУРЧА́ТЬ – Слов. Акад. 1794: заурча́ть. Начать урчать, издавать урчание. прош. ед. м. 3 л.: заурча́л При виде заливного Юрковский заурчал. – Уксусу и горчицы, – воскликнул он. // Т. 3: Путь на Амальтею. Варианты. – С. 272. ▭ Безл. прош. ед. ср. 3 л.: заурча́ло Дауге нажал на спуск. Ду-ду-ду-ду – глухо заурчало в казённике. // Т. 3: Путь на Амальтею. – С. 51.
|